NOSTALJİLER ALINTILAR
HOŞGELDİN PAZARI
Bozkır' da, cumaları, pazar kurulur,
Bulunan gönüller o gün durulur.
Karşılıklı hal hatır sorulur:
-Hoşgeldin.
-Hoşbulduk, sen de hoşgeldin.
Baybağanlı, Tepeliceli, Çatlısı,
Hocaköylü, Elmaağaçlı, Fartlısı,
Eşeklisi, katırlısı, atlısı
-Hoşgeldin.
-Hoşbulduk, sen de hoşgeldin.
Köyler yumak gibi, o gün çözülür,
Herkesde bir neş' e, keyif sezilir.
Bazen alışveriş, bazan gezilir.
-Hoşgeldin.
-Hoşbulduk, sen de hoşgeldin.
Gün bazen açıktır, bazen yağışlı,
Kimisi fes giymiş, kimi dastarlı,
Kimi şalvarlıdır, iç astarlı.
-Hoşgeldin.
-Hoşbulduk, sen de hoşgeldin.
Şafak vakti yamaçlardan inerler,
Kimi merkep, kimi katır binerler.
Jeep' dekiler çalımlı, yayalarsa sinerler.
-Hoşgeldin.
-Sen de hoşgeldin.
Bostan, kelek, karpuz, üzüm serilir,
Pahalı da, ucuza da verilir,
Unutulmaz, paroladır, denilir;
-Hoşgeldin.
-Hoşbulduk, sen de hoşgeldin.
Postalcısı postal satar, mes satar
Peynircisi çökelek, küflü keş satar,
Şerbetçisi, suya biraz kar atar.
-Hoşgeldin.
-Hoşbulduk, sen de hoşgeldin.
Alıcı satıcı, sürter geçerler,
Yankesici, hırsız, adam seçerler,
Çalışanlar ürünü orda biçerler.
-Hoşgeldin.
-Hoşbulduk, sen de hoşgeldin.
Alışveriş çok hareketlidir orda
Lokantacı bağırır: "-Aşkımız korda"
Fakir Allah' a yalvarır: "Bırakma darda"...
-Hoşgeldin.
-Hoşbulduk, sen de hoşgeldin.
Bazısı kömbeyle karın doyurur,
Bazısı azık yer, kelek sıyırır. (*)
Bazısı çay içer, bıyık kıvırır,
-Hoşgeldin.
-Hoşbulduk, sen de hoşgeldin.
Piyangocu bağırır, piyango çeker,
Yanılanın cüzdanını cebiyle söker,
Garibin yuvasına icirler diker.
-Hoşgeldin.
-Hoşbulduk, sen de hoşgeldin.
Yörüğün incirli kıl ipte dizili,
Keçiboynuzları çuvalda gizli,
O da gelir pazara, alında yazlı,
-Hoşgeldin.
-Hoşbulduk, sen de hoşgeldin.
Pazara gidenin, hepsi memnundur,
Armağan: Çarşı bittiği, bazen somundur.
Ver çocuğa çerezi, şeker onundur.
-Hoşgeldin.
-Hoşbulduk, sen de hoşgeldin.
NAZIM, yeter ağam, sen de burda kes
Elin, yüzün yıka, ayağına mes.
Kulağımda çınlar anlamlı bir ses:
-Hoşgeldin.
-Hoşbulduk, sen de hoşgeldin.
20/09/1960
(*) Kelek: Kavun.
Tepelice Köyünden
Merhum Vali
Nazım Kemal DİNİZ
BİZİM GENÇLER
-Sen, dört metre yağan karda evin kapısını sokağa açtığın da gökyüzünün görünmediği, atalarının evlerde kapalı kalıp komşusuna gidemediği günleri görmedin ki!
-Sen, lastik ayakkabı bulamayıp ayağına çarık giyen, çorap nedir bilmeyen, dizine kadar yünden örülmüş dolap sarıp elinde odunla okula giden çocukları görmedin ki!
-Sen, toprak dama yağan 1-2 metre karı, kürüyüp susuz kalınca, karı eriterek içildiği günleri görmedin ki!
-Sen, analarımızın sırtındaki toprak testi ile pınardan ve Übükçe' den su getirip çimdiği, yemek yaptığı, bulaşık yıkadığı günleri görmedin ki!
-Sen idare lambası altında ders çalışmadın. Mum ve çıra ışığında, gaz lambası altında oturmadın. Bayram sevinci yaşadığımız günleri görmedin ki!
-Sen, şeker alamayıp, çayı pekmezle içip arkasından edilen şükür nidalarını duymadın ki!
-Sen, davar ve oğlak keşiğine katılıp, Yanık Güney' de içine kuru üzüm sarılmış yufka ekmek sıkmasını yemedin ki!
-Sen, bulgur pilavı üzerine dökülen kemikli keçi etli düğün yemeklerinin tadını tatmadın. Sen, düğünde damadın serptiği leblebi şekerlerini kapmak için çocukların birbirini ezdiği günleri görmedin ki!
-Sen; bağ budamadın, sergiye düğüne gider gibi gitmedin, eşek sırtında küfeleri indirirken ayağına düşürüp acı ile karışık zevki tatmadın ki!
-Sen; hazan mevsiminde alın terinin karşılığını alamayan atalarıyla bu fakirliğe rağmen ibadetlerini aksatmadan yerine getirmekten gururlanan ve sabırla şükürle bir sene sonrasında kaldıracağı mahsulü için dua eden büyüklerinin yüz güzelliğini ve gönül birlikteliklerine şahit olmadın ki!
-Sen; açık kamyon üzerinde çullara sarınarak şehre giden ve çocuklarına Sille Lastiği ayakkabısı alan atalarını görmedin ki!
-Sen; bağ, bahçe, tarla sınırı nedir bilmezsin. Bahçe sulama sıra nedir, hiç bilmezsin. Hele hele, su sulama sırasında baş altına taş koyup toprağa yatıldığını, sıra beklerken yapılan kavgalarda yaralanan insanları görmedin ki!
-Sen; erkeklere olan saygılarından dolayı kadınların, erkeğin önünü kesmemek için 200 metre ileriden dolandığı ya da saygı ile beklenildiği durumları yaşamadın. Büyüklerin yanında ayak uzatılmadığı için iki büklüm dizlerinin üstünde oturan ve bu acıdan zevk alan saygı ve sevginin olduğu günleri yaşamadın ki!
-Sen; bir metre karda odun toplayıp, eşeğe yükleyerek Bozkır' a götüren, odunu satarak okuttuğu çocuklarına 2,5 lira harçlık bırakan atalarını görmedin ki!
-Sen; cuma günlerinin gelmesini bekleyen, anasından babasından uzakta okuyan, yufka ekmek, odun, harçlık bekleyen öğrencilerin hayata hazırlanışı görmedin ki!
-Sen; kalemi, defteri, kitabı ve üzerinde urbası olmayan, giydiği pantolonu yatağın altına koyarak ütü yapan çocuklarla konuşmadın ki!
Genler işte geçmişimiz bu.
Bu anlatılanlar size masal gibi gelebilir; fakat inanın ki, bu çok zor hayat şartlarının olduğu o günler, teknolojinin her nimetinden yararlandığımız günümüz hayatından daha kutsaldı. Akşamları ebelerimizin pişirdiği kuru bulgur pilavına kaşık sallarken, daha mutlu idik. Ders çalışırken uyuya kaldığımızda uyanmamız için Hanife-Ayşe Ebeler tarafından ayağımıza batırılan iğneler bize doping olurdu. Siz bunları yaşamadınız!
Taşbaşı köyünden
Osman Nuri ŞAHİN
Gümrük Müdürü
KÖYLER
Küçük yaştan beri çobanlık yapan,
Kötü yoldan kaçıp iyiye sapan,
Kavalı bırakıp tüfeği kapan,
Yağız yiğidin harmanı köyler.
Cılız vücutların dermanı köyler.
***
Evinin altında ahırı olan:
Yazın ambarları buğdayla dolan,
Rahatı alnının teriyle bulan
Yağız yiğidin harmanı köyler.
Cılız vücutların dermanı köyler.
***
İlkbahar gelince yaylaya göçen,
Şenlikler yaparak yollardan geçen
Orada tam üç ay kar suyu içen
Yağız yiğidin harmanı köyler.
Cılız vücutların dermanı köyler.
***
Kaynaklar başında dertleri dinen,
Azgın katırlara, atlara binen,
Tekrar üç ay sonra yayladan inen
Yağız yiğidin harmanı köyler.
Cılız vücutların dermanı köyler.
***
Her güçlüğe karşı göğsünü geren,
Ektiği mahsulü vaktine deren.
Yurduna kahraman yiğitleri veren,
Analar babalar harmanı köyler,
Cılız vücutların dermanı köyler.
<Özyanık> sizlere şiirler söyler.
Tepelice Köyünden
Merhum öğretmen
Mehmet ÖZÇELİK
ASLAN MUSTAFA
Hey hey kenardan geçeyim aman aman
Yol sizin olsun gel gel aman
Agılar içeyim aman aman
Bal sizin olsun bir danem aman
Amanın gel gel aslan Mustafa' m gel
Haydi gel gel garip başlı yarim vay
***
Bozkır dedikleri Mustafa' m küçük kasaba
Kesilen keller Mustafa' m, gelmez hesaba
Amanın gel gel aslan Mustafa' m gel
Haydi gel gel garip başlı yarim vay
***
Derenin başında Mustafa'm yayılır kazlar
Çeşmeden geliyor Mustafa' m Bozkırlı kızlar
Amanın gel gel aslan Mustafa' m gel
Haydi gel gel garip başlı yarim vay
***
Havalar bulutlu Mustafa' m, kar mı yağacak
Sol gözüm seyriyor Mustafa' m baskın mı olacak
Amanın gel gel aslan Mustafa' m gel
Haydi gel gel garip başlı yarim vay
***
Bir gün deliysem Mustafa' m beş gün iyiyim
Üstü köpüklü Mustafa' m Bozkır seliyim
Amanın gel gel aslan Mustafa' m gel
Haydi gel gel garip başlı yarim vay
ANONİM
ASLAN MUSTAFA' M TÜRKÜSÜNÜN ÖYKÜSÜ
Yelbeği köyünden emekli öğretmen Kemal Göker aktardı, Mithat Arı ile düzenlediler:
1967 yılında Bozkır Bağyurdu (Sopran) köyünde öğretmendim. Bozkır Halk oyunları ekibinden saz çalıp yöresel türküler söyleyen "Başaran" diye anılan Mehmet Sezer' den dinlemiştim.
Çanakkale ve Kurtulu Şavaşlarında Konya merkez ve ilçelerinden çok sayıda şehit verilmiştir. En çok şehidi Bozkır ilçesi vermiştir. Bu şehitlerin çoğunun adı Mustafa' dır.
Bozkır merkezde yaşayan bir kadın Mustafa isimli kocasını şehit vermiş. Üç çocuğu ile dul kalmış.
Kayınpederinin evinde oturmaktadır. Halkın otlardan ekmek yapıp yediği, açlıkla, yoklukla mücadele ettiği yıllardır. Kayınpeder yoksuldur. Kendine zor bakmaktadır. Üç torunu ile gelinine bakamayacak durumdadır.
Gelin bu duruma isyan eder. Bir cuma günü pazarın kalabalık bir yerinde yanık yanık söylemeye başlar.
Şehit olan kocası Mustafa' ya: "Haydi gel, aslan Mustafa' m, kurtar beni!" diye bağırır. "Haydi gel aslan Mustafa' m kurtar beni!" diye tekrarlar.
Zamanla değişe değişe bu günkü "Aslan Mustafa' m" türküsü ortaya çıkmıştır.
BOZKIR İLÇESİNDE BEŞİK KERTME
Bozkır sırtını Toros dağlarına dayamış, göğüsünü vadi vadi Akdeniz' e açmıştır. Bozkır, Göksu, ve Çarşamba Çayı' nın doğduğu Suğla Gölü' nün konakladığı yerdedir. Dağları çam, ladin, meşe, şimşir ile kaplanmış yavşan, kekik ile süslü, vadileri elma, ceviz, erik, söğüt ve kavak ağaçları ile donanmıştır. Bozkır' ın bağları hevenk hevenk üzümle, dağları kovan kovan balla taşar.
Böyle bir yurt köşesi Bozkır olur mu? Olmuş işte. Kim demiş ise demiş, Serüstat Sırıtstat olmuş ve sonradan da Bozkır olmuş, işte bu Bozkır Konya' nın ilçesi Bozkır' dır.
Göksu, Tufan Deresi yaylasının Beşpınar Dağların' dan doğar. Hadim ve Silifke' den dolanarak Akdeniz' e dökülür. Çarşamba Çayı Sorkun Köyü' nden doğar, Dere, Çat Köyü' nü selamlayarak Bozkır' a gelir, konaklanarak yoluna devam eder. Beyşehir Gölü' nden gelen kanal Suğla Gölü' nden biraz kuvvetlendikten sonra Çarşamba Çayı ile kucaklaşır. Apa Köyü' nde baraj olur, Çumra ve Konya köylerini sular.
Erkeğinin yüzde doksanı senenin 8-10 ayını dışarıda gurbet ellerde geçiren Bozkır' ın örf, adet ve ananelerinden bahsedeceğiz.
Hikmetini Allah bilir, ama biz gözlerimizle gördük. Halende görmekteyiz. Ailelerde erkek sayısı kız çocuklardan fazladır. Bundan dolayı da kız çocuklar daha ergenlik çağına gelmeden evlenir. O kadar küçük yaşta evlenirler ki evliliğin ne olduğunu, nasıl bir külfetin altına girdiklerini bilmedikleri gibi, çocuklarına bile doyamamışlardır. Bunun sebebi Torosların havasından suyundan mı, yoksa toprağından mı, nedir, nasıldır, birden bire gelişirler. Büyüyüp selvileşirler. Erkekler, kız çocuklarına nazaran daha geç evlenirler. Bunun sebebi askerliktir.
Bozkır' da erkek çocukların büyüyüp ergen hale gelmesi, yaşının ilerlemesi, daha yaşlıların nazarında, adam olmasına yetmez. İlle askerliğini yapması lazım. Askerlik yapmayan delikanlı ne erkektir, ne de adam olmuştur. Erkek olması, adam olabilmesi, bir kızla evlenebilmesi için kutsal asker ocağında karavana yemesi lazımdır.
Yakın kan bağı olan ve samimi aileler kan bağlarının devamı ve samimiyetlerinin bekası için erkek ve kız çocuklarını evlendirmek isterler. Erkek çocuklarının ebeveyni, can bağı bulunan, samimi ve içli dışlı oldukları ailelerin kız çocuğu doğunca anne ve babasından kızı oğullarına gelin olarak vermelerini istemeye, bir nevi dünürlüğe giderler ve isterler. Aileler her ne kadar çocuklarının ileride ne olacağını bilmeseler de söz keserler. Bunun içinde daha kırkı çıkmamış kız çocuğunun mışıl mışıl uyuduğu beşiğe bıçakla bir kertik açar, işaret ederler.
Bu işarete 'BEŞİK KERTME' derler. O kız, o erkek çocuğunun sözlüsü olur. İleride çok mühim bir sebeb olmazsa mutlaka evlenirler. Bu satırların yazarı da bir beşik kertme sözlüsü olarak büyümüş, daha sonra onunla nişanlanarak üç yıl nişanlı kaldıktan sonra evlenirler.
Bu evliliğin mahzur ve faydaları yok değildir. Kız ve erkekte görünür bir hastalık olmadıkça beşik kertme akdi devam eder. Hastalık olursa o zaman bu akit bozulabilir. Şunu da hemen söyleyelim ki halen kız ve erkek tarafı, karşı tarafın anne ve babasının muvafakatini almadan bir kıza talip olmaz. Aynı zamanda köy yerinde aileler birbirini yakinen tanıdıkları için dengi bir aileden kız alır ve dengi bir aileye kız verirler.
Aile, kızını kendi arzusuna bırakıp, davulcuya ve zurnacıya varmasını oğlunun da ayağını yorganından çıkarmasını istemez.
Bu şekilde evlenmeler aileleri birbirine bağlar. Toprak bölünmelirini önler. Fakat yakın akrabaların birbirleriyle evlenmeleri tıbbi bakımdan bazı mahzurları da davet eder.
Kovanlık köyünden Ahmet PETEKÇİ
Türk Folklor Araştırmaları Dergisi
Şubat: 1972
Sayı: 271
Sayfa: 6223
ÇOCUKLUK
Çocukluk insanın temel yapısı,
Gelecek, fakirin umut kapısı,
Hangi kula kaldı dünya kapısı,
Kaygısız günlerin adı, çocukluk,
Hayat meyvesinin tadı, çocukluk.
***
Önce emekledin, sonra yürüdün,
Düşünde hep tatlı şeyleri gördün,
Sopayı at yapıp çayırda sürdün,
Yemyeşil günlerin adı çocukluk,
Hayat meyvesinin tadı, çocukluk...
***
Hevesle dinlenen çitteki güller,
Kuşdili konuşan peltecik diller,
Kardan adam yapan minnacık eller,
Bembeyaz günlerin adı, çocukluk,
Hayat meyvesinin tadı, çocukluk.
***
Kozağaç pınarı, Tahtalı gölet,
Kazdığın çiğdemi ağzına ilet,
Yabani armutta harika lezzet,
Avare günlerin adı çocukluk,
Hayat meyvesinin tadı, çocukluk...
***
Koruda bulduğun yılan bıçağı,
Mormantar ve ekşi kuzukulağı,
Ne içten, ne masum sevinç kaynağı,
Sevinçli günlerin adı çocukluk,
Hayat meyvesinin tadı, çocukluk.
***
Ömür sofrasının kaymağıdır o,
Gönül bahçesinin kaynağıdır o,
Neş' e yağmurunun sağnağıdır o...
Neş' eli günlerin adı, çocukluk,
Hayat meyvesinin tadı, çocukluk...
01/02/1973
Nazım Kemal DİNİZ
Merhum Vali
BOZKIR DÜĞÜNLERİ VE BAYRAK
Bozkır denince, gözönüne ağaçsız, susuz, taşlık bir arazi gelir. Bizim konumuz olan Bozkır, Konya' nın bir ilçesi olup, Toros Dağlar' ının kucağında ve Çarşamba Çayı' nın vadisine kurulmuştur.
Bozkır' da düğünler Türk bayrağı olmadan yapılmaz. Oğlan evinin en yakın akrabası bayraktarlık yapar. Bir Türk bayrağını, bir bayrak direğine çekerler. Bayrak oğlan evinin düğün gününden üç, beş gün evvel dikilir. Bayraktar, bayrağı muhafaza ve davetlilere hizmet etmekle mükelleftir. Bayraktar civar köylerden gelen davetlilerin yiyecekleri yemekleri, yatacakları yerleri temin etmek ve onları Türk örf ve geleneklerine göre ağırlamak mecburiyetindedir.
Bozkır' da düğünler çarşamba günü başlar. Çarşamba sabahından itibaren davetliler oğlan evine gelmeye başlarlar. Sazlar çarşamba sabahından itibaren düzen tutarlar, davetlileri eğlendirmeye başlarlar.
Düğünler ekseriya güzün olduğu için, ya damlarda ya da düğün evinin bitişiğinde bulunan harmanda yapılır. Civar köylerden davet edilen misafirler, düğün evinin bir köyün bir kaç kilometre mesafesine geldikleri zaman, silah atarak geldiklerine haber verirler. Silah sesini duyan "Bayraktar" bayrağı alır, hep birlikte ve sazların eşliğinde misafirleri karşılamaya giderler. Bir taraftanda misafirler düğün evine doğru gelirler. Bu karşılamada gecikme olur ve ilgisiz davranılırsa, davetliler silah atarak geri dönerler. Böylelikle düğün sahiplerine karşı küskünlüklerini belirtirler. Bu durum düğün sahipleri içte büyük bir hareket olduğu için düğün sahibi bilhassa bayraktar çok titiz davranır ve misafirleri küstürmemeye dikkat ederler.
Bazı hallerde davetliler birkaç köyden aynı zamanda gelir. O zaman, bayraktar bir tarafa giderken, köyün delikanlıbaşı da bir kısım arkadaşı ile diğer tarafı karşılamaya gider.
Her nereye gidilirse gidilsin, bayrak olduğu zaman bayraktar daima önde, diğerleri arkada gider. Bu da bayrağa hürmetin ifadesidir. Bayraktar misafirlere yaklaştığı zaman bayrağı dalgalandırarak selam verir. Davetlilerle karşılayıcılar birlikte silah atarak düğün evine dönerler.
Şehirlerde damadı kaçırmak, damadın eşyalarını saklamak gibi üsünler köy düğünlerinde daha ziyade bayrak kaçırmak şeklinde tezahür eder.
Bayraksız düğün olmadığı için bayraktar bayrağı muhafaza etmek mecburiyetindedir. Bayrağı kaptırmak onun için büyük züldür. Bu nedenle bayrağı kimse kaptırmamaya çalışır.
Üsün (Bazı yörelerde rüsüm): Gelenek anlamına gelir.
Kovanlık Köyünden
Ahmet PETEKÇİ
Türk Folklor Araştırmaları Dergisi
Mart: 1974
Sayı: 295
Sayfa: 6903-6904
BOZKIR
Bozkır derler zivrenin tepesi, Hor görmüş Kaymakamı, valisi,
Geyik Dağı derler Torosların küpesi, Harman olmuş akıllısı delisi,
Eksik olmaz ağasıyla efesi, Sayılmaz serden geçti velisi,
Efeler diyarı Bozkır' ım benim. Veliler diyarı Bozkır' ım benim.
*** ***
Dağları var kara ardıç Boz meşeşi, Geride kalmış yaşlısı kocası,
Tarihlerle doludur her köşesi, Çoğunun tütmez olmuş bacası,
Dört mevsim güzeldir neşesi, Cemaati yok ezan okur hocası,
Neşelerle dolu Bozkır' ım benim. Cemaate hasret kalmış Bozkır'ım benim.
*** ***
Bozkır Konya' nın üvey evladı, Evleri var ama adamı yok,
Her gelip giden keklik avladı, Bazen aç bazen tok,
Oburlar yedi yedi doymadı, Bir ay var on ay yok,
Sofradan aç kalkan Bozkır' ım benim. Hasretle aşkına yanar Bozkır' ım benim.
*** ***
Elması var eriği yok, Çıkamadım Zengibar' ın başına,
Bağları var, koruğu var, Eremedim baharına, kışına,
Abdalı var yörüğü var, Gündüz hayalime, gece düşüme,
Gezginler diyarı Bozkır' ım benim. Girer oldun Bozkır' ım benim.
*** ***
Milli oyunu kaşığı var, Bazen olur Çarşamba çayı taşar,
Köçeği var aşığı var, Çoşar çoşar kendini aşar,
Yedi kuşak beşiği var, Bozkır ölür Çumra yaşar,
Tarih kokar Bozkır' ım benim. Kadere kurban Bozkır' ım benim.
*** ***
Tarih sordum Mithat Hoca' ya, Yolları var kıvrım kıvrım bükülür,
Işık tutar gündüz ile geceye, Çarşamba çayı Apa' ya dökülür,
Bir gün nokta koydu heceye, Bozkır' dan ayrılanın ömrü sökülür,
Aydınlarına selam Bozkır' ım benim. Ayrılığa kalkan olur Bozkır' ım benim.
*** ***
Bitmek bilmez Bozkır mazisi , Dağlarında kekik biter, keklik öter,
Hesaba gelmez şehit ile gazisi, Bozkır' ın ayrılığı ölümden beter,
Kara yazılmış Bozkır' ın yazısı, Bektaşım bu kadar beter,
Kader kurbanı olmuş Bozkır' ım benim. Gönlüm seninle Bozkır' ım benim...
***
Bozkır' ın ortasında kemer köprüsü, 2010
Ayrılığı ömür törpüsü, Bozkır Ulupınar köyünden
Kara ardıç boz meşe bitki örtüsü, Halil Şimşek
Örtüsüne uymayan Bozkır' ım benim. (Betteş)
BOZKIR SEVDASI
Bozkırlı emekli öğretmenim,
Bozkır köylerinde kaldı ayak izlerim,
Kara tahtalardan silinmesin,
Beyaz beyaz dizelerim.
Nerede Bozkırlı bir öğrenci görsem,
Ağlamaklı olur gözlerim,
Islanır kirpiklerim.
Her nereye gitsem,
Bozkır' ı ve köylerini yaşarım,
İçimden ılık ılık bir şeyler akar,
Yeşerir geleceğe dönük umutlarım,
Ardıç, kekik kokularını, keklik ötüşlerini,
Aslan Mustafa' mı,
Bozkır' ın köylerini,
Bilir misiniz, nasıl özlerim.
Mustafa Kemal' den,
Vatan sevgisinden,
Dürüstlükten,
Mertlikten yana oldu,
Hep sözlerim.
Varsa öbür dünyada,
Memleket seçimi,
Antlar olsun,
Bozkır'lığı seçerim.
Otuz yıl Bozkır' da yaşadım,
Doyamadım tadına,
Yağsız yavan demedim,
Önüme konan kırmızı pancarlı,
Tarhana aşın, yarma aşına,
İşte geldim gidiyorum,
Kurban olam Bozkır' ın toprağına taşına.
Sonuçta Bozkırlı öğretmenler,
Kemal Göker, Mithat Arı yazılsın,
Mezar taşıma...
21/11/2008
Kemal GÖKER - Mithat ARI
**Yelbeğili öğretmen Kemal Göker' in öğretmen şiirinden kendi izni ile birlikte uyarlanmıştır.
BOZKIR' ım
(Bu şiir Konya' nın Bozkır kazasına yazılmıştır.)
Kayalar dibinde vadi boyunca,
Bir cennet gibisin bana Bozkır' ım.
Her yerin ağaçlık, bahçelik bağlık
İsmin yakışmıyor sana Bozkır' ım.
***
Yiğit yatağıdır ardıçlı dağlar;
Tatlı üzümlerle yüklüdür bağlar.
Derelerden köpürür çağlar,
İsmin yakışmıyor sana Bozkır' ım.
***
Yazın köylülerin yaylaya göçer,
Engin derelerden dağlardan geçer.
Gençler Ayşe' sini orada seçer
İsmin yakışmıyor sana Bozkır' ım.
***
Sana Bozkır derler Bozkır değilsin
Dağın taşın zengin fakir değilsin.
Madenin işlensin dağın delinsin
İsmin yakışmıyor sana Bozkır' ım.
***
Köylülerin olan kahraman erler
Sana Bozkır değil >Sırıstat< derler.
Haykırırki sarsılsın gökler ve yerler
İsmin yakışmıyor sana Bozkır' ım.
***
Haykırki, heybetle gürlesin sesin,
Bu ses dikkatini çeksin herkesin.
<Özyanık> der, eller ne derse desin
Bir cennet gibisin bana Bozkır' ım...
(1940' lı yıllar)
Bozkır Tepelice köyünden
Öğretmen
Mehmet ÖZÇELİK
Değerli Bozkırlı' lar; anlatımımı aşağıdaki iki parağrafla bitirmek istiyorum:
Kayıp etmeyi, haksız kazanca tercih ediniz. Birincisinin acısı hemen geçer. İkincisinin acısı ömür boyu vicdan azabı çektirir.
(Van Endirsin)
Şunu hiç unutmayın; Bozkırlı kendisini varlığı ile, mevkisi ile, makamı ile... kabul ettirmemiştir. Bu dünyada Bozkırlı olarak bırakacağımız en büyük miras geçmişte olduğu gibi; mertlik, çalışkanlık ve dürüstlük olmalıdır...
Reviewed by Bozkır Dernekleri
on
Haziran 16, 2021
Rating:
Kayıtlar
Hiç yorum yok: